Bir sonun başlangıcı ya da
Başlangıcın sonuydu
İlk çığlıklarım annemden ayrılırken
Sonunu kendimin bile bilmediği
Uçsuz bucaksız dünya vadisine gelişimle
Başlayan süreç
Hazır bezler görmedik biz
Höllüklerle kuru tutuldu
Götlerimiz
En cici yatağımızdı
Beşiklerimiz
En güzel kanepelerdi
Şal döşeklerimiz...
Bir kitap okumak istedik
Yollar çıktı önümüze
Bir anaya hasret
Bir babaya özlem duyarak
Bitti upuzun yıllar
Bilinmedik bir şehirde
Bilinen tek yol var
Her şeyi yaşayarak öğrendik
Hayatı böyle sevdik
Önce denedik
Yapamadıkça düzeni anladık
Önce saçlarımız ağardı
Sonra boyumuz ufaldı
Ellerimiz ayaklarımız
Nasırdır hep bu yüzden...
Kendimiz için bir şey yapmadık
Dönen çarkın derdindeydik
Düşüncelerimiz bile olmadı
Düşünmeye vaktimiz de yoktu zaten
Başkalarının hayatlarının içinde
Kendi hayatımızın dışında kalmıştık
Herkese ayırdığımız onlarca yıl arasında
Bize kalan beş on dakikada da
Bunları yazdık ki
Kimse olmasın benim gibi bizim gibi
Diye..
