Rüya'ya inat

Sahte mutlulukların içinde
Yüzü gülüp gözleri ağlayan birini güldürmekti derdim..
Bendeki, buradaki yalnızlığı
Sendeki, oradaki yalnızlıkla birleştirmekti
Senin üzülmeni görmek istemedim.
İstemezdin sırf bu yüzden bu kadar çabaladım
Ama sen biz rüyadayken, rüyanda başkalarını gördün
Bir gün gerçeğe döneceğin belliydi
Gerçeğinde bir sevgili olarak bana yer olmadığı da...
Ben buna rağmen inatla her gün yazdım sana
Aşkım dedim, hayatım dedim, canım dedim..
Hissettiklerimi söylemekten korkmam,
Hiç pişman değilim, olmayacağımda
O zaman öyle hissederken öyle dedim
Belki bir gün yine…

Sen önce beni hissetmekten korktun
Bu kadar uzakta bu kadar büyük aşkı yaşamaktan
Bana gelmelerin zamanını saymaktan
Ya da bana sarılmaların.
Neyse işte sen bana sahip olmaktan korktun
Ya da öyle olacağından
Öyle nasıl diye sorma bana
Aklından neler geçirdin bilemiyorum
Bana bakan gözlerindeki parıltı son gününde
Sönmüştü gördüm, üzüldüm
Hissetmiştim kötü bir şeyler olduğunu
Ama bize kötülüğü senin yaptığını tahmin edemedim
Halbuki ben neler düşünmüştüm bizim için
Hissetmiştim sen daha bir yerlere gidiyorum derken
Kötü bir şeyler olacaktı biliyordum
Biliyordum seni kaybedeceğimi, hem de kazanmamışken
Sen de haklısın bir rüyadaydık
En azından senin için bir rüyaydı
Uyandığında hatırlamak zorunda olmayacağın
Ben demiştim hatırlamak zorunda değilsin diye
Ama böyle uyanacağını düşünmemiştim
Uyanırken, beni kabuslara sürükleyeceğini düşünmemiştim
İtiraf edeyim ilk defa seni gördüm rüyamda
Hiçbir şey konuşmadık, sadece bakıştık
Hatta ben baktım, sen bakamadın
Umarım tekrar uyanınca, öyle işte…

Rüya

Sadece özür dileyebiliyorum
Çünkü sana bunu yaşatmak istemezdim
Ben artık kimseye bağlı bir insan değilim
Bir yakınlık yetiyor birilerine sığınmak için
Ne kadar isterdim, sendeki huzur olmayı
Sana güven vermeyi
Yenik düştüm bu yaşam savaşında
Sana ne söylesem bilemiyorum,
Ben böle bir insan değilim,
İçimin nasıl acıdığını anlatamam ve bilirim ki
İnanmazsın.

Buralara geldiğim günün sabahında sığındığım
Limanımı kaybettiğimi öğrenerek başladım,
Yaşadığım yerden binlerce mil uzaklıkta
Tek başıma yeni bir hayata başlamak zorundaydım
Ve en zoru da yeni yitirişlerle beraber,
Her geçen saniyeye lanet ettiysem de,
O günden şuana kadar ruh gibi yaşıyor olsam da
Ben bu halimle, burada kendi ayaklarımın üstünde durmak zorundaydım
Ben o günden sonra hiç düşünmedim biliyor musun?
Beynimle kalbimle her türlü irtibatımı kopardım

Ve bir saniye bile dalmadı gözlerim hiç bir boşluğa
Ve derken sen çıka geldin
Senin canını acıtmak isteyeceğim son şeydi
Ama hayır demem de seni üzecekti
Ve bir “rüya” dedik adına
Ama kabus olsun istemedim
Ben benden çoktan gitmişken, sen benden beni istedin
Bulamadım ki kendimi bulamam ki
Hayallerim dedim vazgeçemem kimse için dedim
Her şeyi söyledim

Ben seninle beraber değildim
Sadık kalmam gerektiğini bile aklıma getirmedim
Büyük bir duygusal boşluk şuan içinde bulunduğum
Ve sağlam kızı oynamaya mahkumum
Ya ne dersen de beni kötü bilme, sadece
Sana hayır diyemediğim için kötü kişi olmak istemiyorum
Kimseyi üzmek istemememden dolayı hep bu duruma düşüyorum
Bende sevmek özlemek değer vermek kavramları tükendi artık
Hele de bağlanmak, böle yaşıyorum işte
Başıboş ama bir o kadar yanlış yapmaktan korkarak







Şuan diyorum ki keşke dert ortağım olsaydın
Dert kattığım üzdüğüm kişi olmasaydın
Ama işte hiç konuşamadık seninle
Ne olur azıcık değer verdiysen ön yargısız yaklaş bana
Çok zor günler yaşıyorum yüzüm hep gülüyor ama içim çok farklı
Ara ara gözümden kendiliğinden yaş iniyor biliyor musun?
Ne durdurabiliyorum ne de sebebini anlayabiliyorum?
Ben hiç iyi değilim gerçekten
Bunları bir bahane olarak görme olur mu?
Çok samimiyim ne olur inan bana!

Aslında daha anlatmak istediğim çok şey var
Ama bunları okuduktan sonra çok kısada olsa bir şey yaz bana
Lütfen azıcık hatırım varsa...