Bazen dünya umurumda olmuyor
Belki bir sabah vakti
Ya da akşam ezanıyla beraber
Bir şey oluyor dudaklarıma, kapanmıyor
Saçmalıyorum kendime
Küsmüş, konuşmazken kendimle…
Yatağa uzanmak ve gözleri yummak
Dünyayı kurtarın deyin yaparım
Ama gözlerim kapanmıyor işte
Bir şey oluyor gözlerime, kapanmıyor
Konuşuyorum beynime
Küsüyorum, barışmışken kendimle…
Bir sabah vakti uyanır gibi oluyorum
Eğer uyumuşsam
Ya da uyur gibi dalmışsam
Bir şey oluyor dudaklarıma, açılmıyor
Ağlıyorum kendime
Gülmüş, sevinmişken kendimle…
Düşünmek ne kadar zor bir eylemdir
Diğer taraftan bir o kadar da yorucu
Ama zihnim kapanmıyor, saçmalıyor
Bir şey oluyor dudaklarıma, kapanmıyor
Kızıyorum kendime
Konuşuyorum diye kendimle…
Her düşünce bir yere sürüklüyor bedenimi
İstemeye istemeye gidiyorum hem de
Gitmek zorundaymışım gibi
Bir şey oluyor dudaklarıma, açılmıyor
Susuyorum kendime
Gitmek istemiyorum diyemiyorum kendime…
Her adım bir adım arttırıyor yolumu, uzatıyor
Sonsuzun anlamını çözmeye çalışıyorum sanki
Neden beynimin sınırlanırını zorluyorum
Bir şey oluyor dudaklarıma, kapanmıyor
Küfrediyorum kendime
Savaşmaktan bıktım kendimle…
Sonunda bir duvara çarpıp duruyorum
Hiç beklenmedik bir şey bu
Sona gelmek ve sonda senle karşılaşmak
Bir şey oluyor dudaklarıma, açılmıyor
Yavaşça geliyorum kendime
Öpüyorum uzun uzun, eşleştiriyorum kendimle…
