Yaşayan Cesetler

Cesetler gördüm gözlerde
Yaklaştım,
Bazen dokundum
Bazen yaklaşmam yetti
Bazen nefeslerine nefes verdim
Cesaret dedim
Kalk ayağa dedim
Ümitleri yoktu
Çoğu nefes almıyordu
Alanlar da ölmek üzereydi
Elimi uzattım birine değdi
Kalkıp koşarak uzaklaştı
Sola döndüm göz göze geldik
Oda ayaklandı, kalkıp
Koşmaya başladı acele acele...
Sağıma döndüm sonra
Biri bana baktı, sen dedi
Sende nerden çıktın
melek misin nesin dedi
Yarı karanlık bir yer burası

Meleğin burda ne işi var dedim
Arada gelirler dedi
Ama kanatsız olmazlar
Sahi senin kanatların nerde dedi
Bir an gözlerim sol yanıma döndü
Hava soğudu, buz gibi oldu.
Bir elimi kaldırdım bembeyazdı
Bir dua işittim, özlemişim
Soluma döndüm, koyu karanlık
Sonra ölümcül bir toprak kokusu
Zorlandım ama toparladım kendimi
Sağıma döndüm yavaş yavaş
Odadaki perdeleri kapatıyordu biri
Akşam mı olmuştu ki
Ben severdim ki geceleri
Ellerimle sağı solu yokladım
Düğmeleri bulamadım bir türlü
Tamamen karanlık olmuştu
Dışarda bir koro ilahiye benzer
Ama çok tanıdık bir şey söylüyordu
Sonra bir yağmur başladı
Ama susuzdu, sessiz olmasa da
Her yer toprak olmaya başladı
Karanlık bir zifiriliğe dönüştü
Amin dedi,
Anladım.
Herkese dokunan ellerim koynumda
Kendime kalmıştım
Ama herkese verdiğim nefesten
Bir tek bana kalmamıştı.